Sopocki „Judym”
W osobie dra Macieja Chimiaka Okręgowa Izba Lekarska w Gdańsku w 2000 roku wyróżniła nagrodą im. Aleksandry Gabrysiak niestrudzonego lekarza i społecznika, przyjaciela chorych.
Dr Maciej Chimiak, absolwent Akademii Medycznej w Gdańsku z roku 1951, specjalista z zakresu ftyzjatrii i chorób wewnętrznych obok działalności lekarskiej w ciągu całego swojego życia zawodowego, a także i na emeryturze włączał się ofiarnie w działalność społeczną. Przez 20 lat jako wolontariusz pełnił dyżury w Gdańskim Telefonie Zaufania. Do nocy spędzanych przy chorych w szpitalu dodawał jeszcze służbę nocną w Telefonie Zaufania. Również jako wolontariusz włączył się w pracę Gdańskiego Hospicjum od początków jego powstania. Służbę tę pełnił ok. 18 lat. Następnie podjął pracę w domowym Hospicjum Sopockim, stając się także jego współorganizatorem. Wzywany do pacjentów hospicyjnych a także ciężko chorych sopocian spoza Hospicjum spieszył im z pomocą w każdej porze dnia i nie rzadko w nocy. Wśród chorych zyskał sobie uznanie nie tylko jako lekarz o dużej kompetencji zawodowej ale także jako dobry człowiek, pełen empatii i łagodności – przyjaciel chorych.
Dr Maciej Chimiak urodzony w 1925 roku w Warszawie, jak wszyscy Polacy z tego pokolenia, był przez życie szczególnie doświadczony. W 14 r. ż. stracił ojca Zygmunta, majora Wojsk Polskich, poległego w 1939 roku pod Modlinem. Naukę na tajnych kompletach i pierwszy rok studiów lekarskich w czasie okupacji niemieckiej i sowieckiej we Lwowie łączył z czynną przynależnością do ZHP w Szarych Szeregach i służbą żołnierską w Armii Krajowej. Studia lekarskie ukończył już w Gdańsku repatriując się wraz z rodziną (matką Zofią i bratem – późniejszym profesorem Politechniki Gdańskiej) ze Lwowa.
Po uzyskaniu dyplomu lekarza rozpoczął pracę w 1951 w Klinice Gruźlicy Płuc, Akademii Medycznej w Gdańsku kierowanej przez prof. Tadeusza Telatyckiego. Kilkakrotnie był zmuszony do zmiany miejsca pracy (a był nawet okres bezrobocia) z powodu odważnej, bezkompromisowej postawy. Między innymi został zwolniony ze Szpitala Przeciwgruźliczego w Sopocie za wyrażenie zgody na odwiedziny chorych przez Biskupa Gdańskiego. W czasie strajku w Stoczni Gdańskiej jako lekarz oddziału chorób wewnętrznych czynnie współdziałał ze strajkującymi.
Dr Chimiak w 1952 wstąpił w związek małżeński z koleżanką ze studiów Marią Osińską, córką profesora z Politechniki Lwowskiej.
Dr Maciej Chimiak służy chorym nieprzerwanie także na emeryturze, po 80 r.ż. Często dociera do nich na rowerze. Dr Maciej Chimiak to lekarz z powołania – wybrał ten zawód - jak mówi - by pomagać ludziom.
opr. Grażyna Świątecka